Verse 1
ಒಂದು ನೂರು ಕುರಿಯು
ಹಟ್ಟಿಯೊಳಗಿದ್ದವು.
ಕಾಯುವವ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ
ಕುರಿ ನಡಿಸಿದ್ದರಿಂದ
ಸುಖಕ್ಷೇಮ ಪಡೆದು
ಚಿಂತೆಯಿಲ್ಲದಿದ್ದವು.
Verse 2
ಒಂದು ಕುರಿ ಮಾತ್ರವೇ
ಏನೂ ಸುಖ ಕಾಣದೆ
ತನಗೆ ಸ್ವತಂತ್ರವನ್ನು
ಬಯ್ಸಿಕೊಂಡು ಹಟ್ಟಿಯನ್ನು
ಬಿಟ್ಟು ಹಟ ಹಿಡಿದು
ದೂರ ಓಡಿಹೋಯಿತು.
Verse 3
“ಅಪ್ಪಾ ತೊಂಭತ್ತೊಂಭತ್ತು
ಹಟ್ಟಿಯೊಳಗಿರಲು
ಒಂದು ಹೋದರೇನು ನಷ್ಟ?
ತರಲಿಕ್ಕೂ ಎಷ್ಟೋ ಕಷ್ಟ”
ಎಂತ ಜನರೆಲ್ಲರು
ಬುದ್ಧಿ ಹೇಳ ಹೋದರು.
Verse 4
ಆದರೊಳ್ಳೇ ಕುರುಬ
ಅಂಥ ಮಾತು ಲಾಲಿಸ.
ಕುರಿ ಹಿಂದೆ ಹೋಗಿ ತಾನೆ
ಕುರಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಿಡ್ಯುತಾನೆ
ಓಡಿ ಬೇಸರಾಗದೆ
“ಕುರಿ ಎಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದದೆ?”
Verse 5
ಹಟ್ಟಿ ಬಿಟ್ಟ ಕೂಡಲೆ
ಕಷ್ಟ ಬಂತು ಕುರಿಗೆ.
ಗುಡ್ಡ ಏರಿ ಕೊರ್ಕಳಲ್ಲಿ
ಬಿದ್ದುಕೊಂಡು ಮುಳ್ಳಿನಲ್ಲಿ
ಗಾಯವಾಗಿ ಸಾಯಲು
ಕುರುಬಂಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು.
Verse 6
ಬುದ್ಧಿಗೆಟ್ಟ ಕುರಿಯ
ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಕುರುಬ
ಎಂಥ ಗಾಢಕತ್ತಲನ್ನೂ
ಗುಡ್ಡ ತಗ್ಗು ಹಳ್ಳವನ್ನೂ
ದಾಟಿ ಬಂದನೆಂಬದು
ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವು.
Verse 7
“ಯಾಕೆ ಗುಡ್ಡ ದಾರಿಯು
ತುಂಬ ರಕ್ತಹನಿಯು”?
“ತಪ್ಪಿ ಹೋದ ಕುರಿಗಾಗಿ
ನಾನು ಓಡುತಿರಲಾಗಿ
ಬಂಡೆಗಲ್ಲು ತಾಗಲು
ನನ್ನ ರಕ್ತ ಸೋರಿತು”.
Verse 8
“ಯಾಕೆ ನಿನ್ನ ಕೈಗಳು
ಇಷ್ಟು ಗಾಯವಾದವು?”
“ಕುರಿ ಸಿಕ್ಕುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ರಾತ್ರಿಯಾಗಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ
ತಿರುಗಾಡುತಿರಲು
ಮುಳ್ಳು ನಂಗೆ ಚುಚ್ಚಿತು.”
Verse 9
ಆಗ ಭೂಮಿ ಮೇಲೆಯೂ
ಪರಲೋಕದಲ್ಲಿಯೂ
ದೂತಸೈನ್ಯ ಹರ್ಷವಾಗಿ
ಕುರುಬನ ಸ್ತೋತ್ರಕ್ಕಾಗಿ
ತನ್ನ ಕುರಿ ತಂದನು”
ಎಂಬ ಗೀತ ಹಾಡಿತು.